نتایج رتبه بندی دانشگاه ها در شانگهای چین منتشر شد.

10 دانشگاهی که مقام نخست جهان را دارند

 
جعفر مهراد در گفتگو با مهر، با اعلام این خبر اضافه کرد: دانشگاه ژئوژیاتنگ واقع در شانگهای چین از سال 2004 میلادی بر اساس معیارها و شاخصهای کاملا کمی، دانشگاههای جهان را رتبه بندی می کند که امروز چهارشنبه 25 مردادماه نتایج رتبه بندی سال جاری میلادی توسط این نظام رتبه بندی بین المللی منتشر شد.

 
دانشگاه هاروارد گوی سبقت را ربود

 وی با بیان اینکه بر اساس این رتبه بندی، دانشگاه هاروارد مقام اول جهان را به دست آورده، ادامه داد: این دانشگاه میان دانشگاههای ایالات متحده آمریکا نیز حائز رتبه نخست است. علاوه بر این رتبه های دوم تا پنجم به ترتیب از آن دانشگاههای استنفورد، انستیتو فناوری ماساچوست، دانشگاه کالیفرنیا در برکلی و دانشگاه کمبریج انگلستان شده است.

صعود دانشگاه تهران در رتبه بندی شانگهای

 مهراد به دانشگاه تهران نیز اشاره کرد که در این رتبه بندی نیز جا دارد و گفت: نخستین دانشگاه جمهوری اسلامی ایران که موفق به حضور در رتبه بندی شانگهای شده دانشگاه تهران است که در دامنه ای بین 301 تا 400 قرار دارد.

سرپرست ISC در ادامه با بیان اینکه دانشگاه تهران از نظر موضوعی در رشته علوم کامپیوتر در سال 2012 رتبه ای بین 151 تا 200 بدست آورده است، گفت: رتبه دانشگاه صنعتی شریف در رشته کامپیوتر بالاتر از دانشگاه تهران است و این دانشگاه موفق شده رتبه ای بین 101 تا 150 بدست آورد. سومین دانشگاه ایران که در رشته علوم کامپیوتر در بین 200 دانشگاه تراز اول جهان خودنمایی می کند دانشگاه امیرکبیر است که در رتبه ای بین 151 تا 200 قرار دارد.

 
مهراد افزود: در رتبه بندی شانگهای در سالهای قبل، رتبه دانشگاههای ترکیه همواره پیش تر از جمهوری اسلامی ایران بوده که امسال دانشگاه استانبول بعد از دانشگاه تهران قرار گرفته و رتبه این دانشگاه در دامنه ای بین 401 و 500 است.

 
لیست 10 دانشگاهی که مقام نخست جهان را دارند

 وی خاطرنشان کرد: در حالی که نظام رتبه بندی شانگهای دهمین سال رتبه بندی خود را پشت سر می گذارد، در یک جمع بندی می توان گفت که 10 دانشگاه برتر جهان عبارتند از هاروارد، استندفورد، MIT، برکلی، کمبریج، کال تک، پرینستون، کلمبیا، شیکاگو و آکسفورد. دانشگاه توکیو در ژاپن رتبه 20 جهان و برترین دانشگاه در بین دانشگاههای آسیایی را بدست آورده است. همچنین انستیتو فنی زوریخ در سوئیس و پس از آن پاریس 2 و دانشگاه پیر و ماری کوری هرسه در قاره اروپا به ترتیب رتبه های 23، 37 و 42 را بدست آورده اند و تعداد دانشگاههای برتر انگلستان 38 مورد است.

 
مهراد افزود: رژیم اشغالگر قدس و استرالیا، تعداد دانشگاههای برتر خود را در بین یکصد دانشگاه برتر جهان در سال 2012 میلادی افزایش داد و سه دانشگاه رژیم اشغالگر قدس در بین یکصد دانشگاه برتر جهان مشاهده می شود.

 

گفتمان پیشرفت به معنای کار عمرانی و ساخت و ساز صرف نیست

به گزارش سایت محراب:گفتگو با «مهدی بلوکات» کارشناس مسائل سیاسی 

از اوایل انقلاب تا کنون گفتمان‌های بسیاری مطرح شده است که هر کدام علاوه بر آنکه گفتمان های رقیب را پشت سر گذاشتند به فراخور ظرفیت خود بر روند کلی کشور تاثیراتی جدی داشتند، به اعتقاد شما چه گفتمانی در این دوره می‌تواند بر دیگر گفتمان‌ها برتری پیدا کند؟
به طور قطع گفتمانی که به خواسته‌ی رهبری نزدیک‌تر باشد، بیشتر مورد استقبال مردم قرار خواهد گرفت. رهبر معظم انقلاب دهه‌ی چهارم انقلاب اسلامی را دهه‌ی «عدالت و پیشرفت» نام‌گذاری کردند؛ دهه‌ای که در شروع آن مطالبات عدالت‌خواهانه به اوج خود رسیده بود. 
 همچنان که به نیمه‌های دهه‌ی چهارم حیات انقلاب نزدیک می‌شویم، دغدغه‌های ما برای توجه به بخش دوم شعار این دهه بیشتر می‌شود. بدیهی است از ابتدای دهه تا کنون آنچه بیشتر مورد توجه قرار گرفته، عدالت و عدالت‌خواهی بوده و شاید به پیشرفت – به عنوان یکی از دو مؤلفه‌ی اصلی دهه‌ی چهارم انقلاب - کمتر پرداخته شده است.
با توجه به تأکید‌های چند باره‌ی مقام معظم رهبری از جمله در سخنرانی ایشان در مراسم سالگرد ارتحال حضرت امام(رحمت‌الله‌علیه) سال 91، به نظر می‌رسد اکنون ضروری است که به شعار دهه‌ی چهارم انقلاب به صورت جامع‌تری پرداخته شود؛ ایشان در این خصوص در دیدار استادان و دانشجویان کردستان سال 88 می‌فرمایند: «ما می‌خواهیم مسئله‌ی پیشرفت و عدالت، در دهه‌ی چهارم به یک گفتمان ملی تبدیل بشود.»
در خصوص گفتمان پیشرفت بحث‌های تئوریک و نظری زیادی مطرح شده که در جای خود حائز اهمیت است؛ لکن امروز باید در خصوص این مقوله بیشتر بر روی مصادیق تمرکز کرد. چرا که اگر صرفاً انتزاعی بحث کنیم احتمال مصادره به مطلوب این گفتمان توسط چهره‌ها و گروه‌های سیاسی وجود دارد. به هر روی مفهوم پیشرفت در گفتمان انقلاب اسلامی با مفهوم پیشرفت در گفتمان‌های دیگر که تا کنون مطرح بوده، متفاوت است.
 
نسبت پیشرفت به عنوان یکی از دو مؤلفه‌ی اصلی دهه‌ی چهارم انقلاب با عنصر معنویت چیست؟
قطع یقین پیشرفت مطلوب انقلاب اسلامی، اساساً با پیشرفتی که در سایر گفتمان‌ها از جمله گفتمان لیبرال دموکراسی غرب مطرح می‌شود، متفاوت است. چرا که این پیشرفت، عناصری دارد که آن را از دیگر گفتمان‌های پیشرفت مطرح، متمایز می‌کند و مرکز ثقل آن تمایز و تفاوت، عنصر دین است.

در جمهوری اسلامی، زمانی که می‌خواهیم درباره‌ی پیشرفت صحبت کنیم به طور حتم باید معنای آن‌ را در گفتمان دینی حاکم جست‌وجو نماییم. همچنان که در جوامع غربی، در جست‌و‌جوی پیشرفت باید سراغ مکاتب رایج در آن حوزه رفت.
در حال حاضر به نظر می‌رسد کشورهایی که مدعی اسلام‌گرایی هستند، پیشرفت را به معنای اسلامی آن مد نظر قرار نمی‌دهند، به گونه ای که نگاه آن‌ها به این حوزه بیشتر خاستگاه سکولار دارد تا دینی. در ایران نیز جریان‌هایی هستند که علی‌رغم اینکه خود را در چارچوب نظام تعریف می‌کنند، در بحث پیشرفت به حوزه‌ی عمل که می‌رسند نگاهی سکولار دارند.

به هر روی ناگفته پیداست که دیدگاه حضرت امام خمینی(رحمت‌الله‌علیه) به عنوان بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران و کسی که این نهضت را از سال‌ها قبل آغاز کرد، مسئله‌ی پیشرفت به هیچ وجه رنگ و بوی سکولار ندارد. در این خصوص دو دیدگاه شکل خواهد گرفت:
دیدگاه اول آنکه ما باید به مقوله‌ی پیشرفت به عنوان یک موضوع دینی بنگریم.

دیدگاه دوم که در تضاد با نگاه اول می‌باشد، قائل به آن است که لزومی ندارد پیشرفت از دل آموزه‌های دینی و وحیانی بیرون آید.
در این چارچوب هرچند نظام در بسیاری از حوزه‌ها به پیشرفت‌های چشم‌گیری دست یافته، اما در برخی دیگر از حوزه‌ها از پیشرفت باز مانده است. در واقع هم اینک نقاطی که به‌عنوان نقاط ضعف به حساب می‌آیند، مواردی هستند که نسبت‌شان با پیشرفت ذیل گفتمان انقلاب اسلامی و عنصر دین تعریف نشده است.

تنظیم خانواده؛ تک روایتی از تقلید کورکورانه ما از غرب

تاثیر رویکرد غلط و تقلیدی ما نه تنها در نمونه تنظیم خانواده بلکه در بسیاری از موارد دیگر سیاستگذاری خود را نشان داده است. تلاش برای حضور زنان در عرصه هایی که شریعت اسلام و سنت ایران چندان بدانها تاکید ندارد، تلاش برای استفاده از ابزارهای خاص قضایی در پیروی از شعارهایی چون حقوق بشر و . . . ، تنها بخشی از اقدامات منفعلانه ما در دوران پس از انقلاب است. در روزهای اخیر موضوع لزوم افزایش جمعیت کشور و پرهیز از اقدامات مبتنی بر برنامه های تنظیم خانواده به عنوان یکی از بارزترین نمونه های تقلید کورکورانه ما از غرب بسیار برجسته شد. در این رابطه رهبر انقلاب نیز تاکیدات مکرری را ابراز داشتند.

تقابل میان دو جبهه سنت و مدرنیته موضوعی است که همه جوامع بشری کم و بیش با آن مواجه شده اند. تاریخ تمدن غرب به ویژه ایام رنسانس و به تبع آن عصر روشنگری پر است از کشاکش میان طرفداران سنت و طرفداران تجدد. تضادی که نهایتاً جنگهای 30 ساله مذهبی در قرن هفدهم میلادی و به تبع انعقاد معاهده وستفالیا و تشکیل نظم معاصر جهانی را سبب شد. قابل موجود علاوه بر غرب، با قالبی یکسان و ماهیتی متفاوت در شرق نیز وجود داشته است. تفاوت موجود در نحوه تعریف سنت و تجدد است. در غرب سنت و تجدد هر دو در درون فرهنگ اروپایی و مسیحی تعریف شده بود؛ اما در شرق سنت و تجدد نه در فرهنگی خاص(متحد) بلکه در دو فرهنگ، که گاهاً تضادهای بنیادین با یکدیگر داشته اند تعریف شده است.

خداحافظ بچه نه خداحافظ اخلاق

حالا دیگر سالیان درازی است که رسم شده تمامی شبکه‌های سراسری سیما، در مناسبت‌های مذهبی مانند ماه رمضان و محرم سریال‌هایی را به روی آنتن ببرند. بدیهی است فضای معنوی که در این ماه‌ها در کشور به وجود می‌آید زمینه خوبی است تا بتوان پیام‌های فرهنگی و مذهبی را به مخاطب انتقال داد، مخصوصا استفاده از رسانه تلویزیون می‌تواند بر اثرگذاری این پیام‌ها بیافزاید. اما آیا تلویزیون ایران توانسته است به چنین هدفی دست پیدا کند؟

این چرا کوتاه نمی آید/آمریکایی ها پاسخ میدهند

به گزارش محراب  به نقل از کیهان، سایت رسمی این شورا در تحلیلی نوشت: تحریم ها به تنهایی کافی نیستند و باید مذاکرات سیاسی و حتی تهدید نظامی چاشنی آن شود. موفقیت آزمون تحریم ها به این نیست که چه قدر مشکل برای حریف ایجاد می کنند بلکه به این است که چه قدر توانسته رفتار مقامات ایران را تغییر دهد. ایرانی ها در چنین مواقعی اصرار دارند که ثابت کنند تحریم ها بر آنان مؤثر نیست.


مگان سولیوان نویسنده این تحلیل خاطرنشان می کند: با توجه به نتایج نا امید کننده مذاکرات مسکو که به رغم درک فشارهای اقتصادی از سوی تهران حاصل شده می توان گفت مقامات ایران از قبل خود را برای مقابله با «شمشیر داموکلس» غرب آماده کرده بودند. آنها تصمیم گرفته بودند فشارهای اقتصادی را تحمل کنند.


ارگان شورای روابط خارجی آمریکا در تحلیل دیگری نوشت: شکست مذاکرات این سؤال را در غرب مطرح کرده که آیا ما مقامات ایران را به درستی شناخته ایم؟ غرب از فقدان یک چهارچوب مفهومی مناسب برای پاسخ گویی رنج می برد و چون پس از گذشت سی و سه سال از پیروزی انقلاب اسلامی از درک ریشه های رفتاری رهبران ایران عاجز است بنابراین شانس کمی برای تغییر رفتار ایران دارد.


نویسنده معتقد است: «رمزگشایی از منشأ رفتار رهبران ایران می تواند طیفی از گزینه های واقع گرایانه را مطرح کند و راه های جدیدی برای برخورد با تهدید ایران پیش پای غرب بگذارد. در مورد بحث ایدئولوژی باید گفت رهبران ایران پیش از اینکه «اصول گرا» یا «اصلاح طلب» باشند همگی (امام) خمینی گرا هستند. آنها هنوز از ذخیره فکری انقلابی اولیه ای که امام خمینی به نظام تزریق کرد استفاده می کنند. جنبه مذهبی خمینی گرایی هنوز در جامعه ایران کاربرد دارد. مذهبی که در تلاقی با آموزه های مکتب شیعه بحث «ولایت» را مطرح می کند توانسته 30 سال حکومت کند.»


این تحلیل اضافه می کند: امروزه دومین نسل خمینی گراها مخالفت با غرب را در کنه جهان بینی خود حفظ کرده اند. همچنین این آموزه که ایران و جهان اسلام باید از نفوذ غرب پیراسته باشند هنوز در ذهن بسیاری از افراد انقلابی برجا مانده است. در برابر این سؤال که «چگونه با تهدید فرهنگی غرب مقابله کنیم؟» پیشنهاد شریعتی این بود که یک انقلاب برمبنای امامت می تواند تا زمان ظهور موعود جوامع اسلامی را اداره کند. این همان مفهومی بود که پیشتر امام خمینی در دکترین «ولایت فقیه» مطرح کرده بود.


تحلیل گر شورای روابط خارجی آمریکا خاطرنشان می کند: «بعد از انقلاب نیز به شدت با فرهنگ و مؤلفه های غربی در داخل کشور مقابله شد همانطور که در سطح روابط خارجی ایران زیر بار سلطه غرب نرفت. حال مؤلفه هایی که امام خمینی انقلاب را براساس آن بنیان نهاد معیار سنجش مشروعیت اخلاقی و تاریخی نظام شده است. این تفکر که ایران همواره در مواجهه با غرب ذی حق است در سیاست خارجی ایران نمود عینی دارد. برهمین اساس حل و فصل بحران هسته ای ایران تحت چنین شرایطی دشوار به نظر می رسد. زیرا اگر بازیگری هم در میان مقامات جمهوری اسلامی باشد که بخواهد در مقابل غرب نرمش نشان دهد نظام که به عنوان یک کل دشمنی وجودی و همیشگی با غرب را به عنوان هویت خود تعریف کرده است مانع وی خواهد شد. جمهوری اسلامی ایران نمی تواند بعد از این همه هزینه هایی که استکبار جهانی بر ایرانیان تحمیل کرده از مواضع خود کوتاه بیاید.»

اعدام یک کودک شیعه توسط تروریستهای سوریه

به گزارش فارس به نقل از پایگاه خبری “عراق القانون”، فعالان حقوق بشر عراق اعلام کردند که گروه‌های مسلح در سوریه اقدام به اعدام یک کودک شیعه عراقی کردند.

بر اساس این گزارش، خانواده این کودک در منطقه “سیدة زینب” در ریف دمشق ساکن بودند که تروریست‌های مسلح به منزل این خانواده حمله و پس از کشتار تمام اعضای آن، این کودک را اعدام کردند.

از سوی دیگر شیخ “محمد العریفی” شیخ وهابی سعودی از گروه‌های مسلح ضد نظام “بشار اسد” خواست که مانع انتشار تصاویر حملات خود علیه نیروهای ارتش و شهروندان سوریه و مخالفان خود شوند.وی در صفحه خود در شبکه اجتماعی “توییتر” از تروریست‌های سوریه خواست که به حملات تروریستی و کشتار و ایجاد رعب و وحشت در میان مردم سوریه ادامه دهند اما مانع انتشار تصاویر جنایات خود شوند.