این مطلب را تا انتها بخوانید!!!

در واقع منتقدطنز کسی است که به خاطر جدا بودن‏ از اثر،می‏تواند آن را به مراتب بهتر از خالق اصلی‏ ببیند و درک کند.و دیدن و درک کردن به معنی‏ کوبیدن و طرد کردن نیست

.
هدف از طنز توجه دادن به معایب و مفاسد و مبارزه با رذایل و رشد فضائل است) ..

محمد خرّمشاهی گوید: طنز داروی شفابخشی است که اگر طبیب متخصص و داروشناس آن را بجا و به موقع تجویز کند نه فقط یک نفر بلکه درد بسیاری را با یک نسخه درمان می کند

کیومرث صابری(گل آقا) در این باره گوید: طنز سلاخی، هزل، شوخی و مطایبه، بدون آنکه قصد ارزش گذاری داشته باشم و یا بخواهم آن را نفی کنم، زنگ تفریح زندگی است در حالیکه طنز تعلیم و تدریس است. طنز سیلی محکمی است که به صورت یک مسمون می زنند تا خوبش نبرد، هدف، کمک به ادامه ی حیات اوست مثل فشاری که به سینه یک مغروق وارد می شود، چه بسا که دنده هایش را بشکند اما ریه هایش رافعال و حیاتش را تضمین می کند

**در محیطی که جو خفقان حاکم است، ممکن است مخاطبان اصلی طنز، طنزپرداز را مورد هجوم قرار دهند و او را مجازات کنند.
**طنز از هرگونه انتقام شخصی و شکستن حریم افراد در قالب تهمت و افترا مبرّاست.
** معمولا در جایی طنز استفاده می شود که به هر دلیلی تصریح به واقعیتها ممکن نباشد.

**معمولا در طنز عمل یا عقیده ای تحقیر و مسخره می شود در طنز هیچگاه فرد خاصی را مورد تمسخر قرار نمی دهد بلکه تنها عمل را مورد انتقاد قرار می دهد نه شخص را.

**طنز وسیله ای برای آگاهی وهشداراست نه تفریح و سرگرمی.
** طنز وسیله ای تفکر وتامل درباره ی واقعیت ها و موثر در تغییر وضع مطلوب است.
** در طنز جایی برای چاپلوسی، ابتذال، هزل و هجو افراد راه ندارد اگر چه ممکن است عمل زشتی هجو شود.

** خنده یکی از ارکان طنز است اما هدف بیان یک مطلب جدی است.
هزل مخاطبش عوام و همگان بودند اما طنز مخاطب خاصی دارد. به عبارتی هرکس توانایی درک عمیق موضوع را ندارد