عشق استاد و دانشجو به هم در دانشگاه ع.پ سمنان!!
وقتی توی کلاس یک لحظه از خواب بیدار میشوی و کمی دور و برت را نگاه میکنی شور و شوق دانشجویان برای درس گوش دادن و اشتیاق استاد برای درس دادن قطعا تو را شگفت زده خواهد کرد.
وقتی استاد به دانشجویان میگوید :
"اگر مجبور نبودم یک لحظه هم اینجا نمی ماندم"
یا وقتی میگوید:
"من از شما بی تمایل ترم از این به کلاس آمدن ها"
قلب انسان تکان می خورد و احساساتش قلیان!!!!می کند..
و اما عشق دانشجو به استاد در این دیالوگ ها تبلور می یابد ..
"اگر حضور و غیابی نبود نمی امدیم"
و نیم ساعت مانده به پایان کلاس رگبار "خسته نباشید" هایی که بسوی استاد روانه می شود ..
راه حل کنترل این عشق روز افزون فی ما بین چیه واقعا ؟!
این بود مدینه فاضله دانشگاه؟جایی که شب و روز به عشقش درس خوندیم و شده بود همه امید و ایندمون؟راستی از وقتی اومدی دانشگاه تا حالا شده احساس کنی که چقدر زندگیت زیر و رو شده؟..
حالا باید هزار جور دلیل قانع کننده برای حضور توی همچین کلاسی برای بچه بیاری تا راضی بشه حداقل چند جلسه بره سر کلاس دل استاد نشکنه ..